مقایسه محاربه با مفاهیم مشابه

یکی از حدود الهی، حد محاربه است و آن اجرای یکی از این چهار مجازات می‌‌باشد: قتل، صلب (سه روز زنده به صلیب بستن)، قطع دست و پا از دو جهت مخالف، و نفی بلد. مستند و مبنای اجرای یکی از چهار مجازات مذکور، آیه 33 سوره مائده می‌‌باشد. مطابق روایات و آرای فقها، محارب کسی است که به قصد ایجاد رعب و وحشت در مردم، دست به اسلحه ببرد و از این طریق مرتکب افساد در روی زمین گردد. برخی فقها در تعریف و تعیین مصداق محاربه، در اثر تشابه آن با برخی مفاهیم همچون: افساد فی الارض، بغی، راهزنی و سرقت، این عناوین را بر عنوان محاربه حمل نموده و آنها را به یک معنا در نظر گرفته‌‌اند. گرچه مفاهیم مذکور مصادیق مشترکی هم دارند، اما این به منزله وحدت معنا و مفهوم آنها نمی‌‌باشد. دلیل این مطلب نصوص شرعیه و اغلب منابع فقهی معتبر امامیه و اهل‌سنت است.